Permakultura – gałąź projektowania ekologicznego, inżynierii ekologicznej i projektowania środowiska, tworząca zrównoważoną architekturę siedzib ludzkich i samoregulujące się systemy rolnicze na wzór ekosystemów naturalnych.

Centralne zasady etyczne permakultury to:

• Troszcz się o Ziemię (Take Care of the Earth): Dbaj, aby wszystkie systemy życia mogły przetrwać i się rozwijać. To jest pierwsza zasada, ponieważ bez zdrowej Ziemi ludzie nie mogą prosperować.
• Troszcz się o Ludzi (Take Care of the People): Dbaj, aby ludzie mieli dostęp do dóbr niezbędnych do istnienia.
• Dziel się Nadmiarem (Share the Surplus): Zdrowe systemy naturalne wykorzystują nadwyżki do wyżywienia innych. My, ludzie, możemy robić to samo. Zarządzając naszymi potrzebami, możemy odłożyć część środków, aby spełnić powyższe zasady.

Permakultura czerpie z wielu dziedzin, takich jak rolnictwo ekologiczne, agroleśnictwo, zintegrowane rolnictwo, zrównoważony rozwój i ekologia stosowana.

Projektowanie permakulturowe podkreśla wzorce krajobrazu, funkcje i powiązania między gatunkami. Główną koncepcją permakultury jest zmaksymalizowanie korzystnych połączeń pomiędzy składowymi i synergia ostatecznego projektu. Permakultura nie skupia się na pojedynczych elementach, ale na powiązaniach stworzonych pomiędzy składnikami poprzez sposób ich zakomponowania; całość staje się istotniejsza, niż pojedyncze składniki. Projektowanie systemów permakultury ma na celu redukcję odpadów, pracy ludzkiej i wkładu energii, poprzez budowę systemów ze zmaksymalizowanymi korzyściami, wypływającymi z połączeń między elementami, aby osiągnąć wysoki poziom synergii. Projektowanie permakulturowe zmienia się w czasie ze względu na związki poszczególnych elementów, stając się złożonym systemem, produkującym żywność i materiały na małej przestrzeni, przy minimalnym wkładzie pracy. Permakultura jest wyłącznie systemem projektowania i jako taka może być użyta wszędzie, gdzie wymagane jest projektowanie. Permakultura jest najczęściej wykorzystywana do projektowania domów i krajobrazu, łącząc techniki agroleśnictwa, budownictwa naturalnego i gromadzenia wody deszczowej.

Glina z patykami, ze słomą, z liśćmi, z kwiatami, z kamykami i z czym się da….?
Glina na płocie, na patyku, na drzewie, w trawie, w dziupli i gdzie się da…?

W programie:

• Zapoznanie z surowcem – gliną i narzędziami
• Zapoznanie z podstawowymi metodami formowania gliny i poszczególnymi etapami procesu wytwórczego
• Formowanie wyrobów (kubki, miseczki, figurki, biżuteria, zwierzątka) z plastra, z bryły, z kuleczek, z wałeczków. Dzieła sztuki zabieramy do domu bez wypalenia.

Czas trwania warsztatów: ok. 30 – 40 min. Zabawa z gliną w pracowni lub w plenerze.

Obowiązują stroje robocze (szczególnie przy glinie)!

MOC SŁOŃCA DOTYK GLINY!
Przebywanie dzieci wśród roślin poprawia pamięć, rozwija wyobraźnię i kreatywność, zwiększa ciekawość świata, motywuje nauczanie, zwiększa pewność siebie, obniża poziom stresu i poprawia wzajemne relacje. Dzieci wychowywane w stałym kontakcie z naturą bardziej dbają o innych, chętniej pomagają słabszym, są bardziej odpowiedzialne. Świetna manualna zabawa. Zdrowy aktywny wypoczynek!