CELE I ZAŁOŻENIA:

• rozwój fizyczny
• rozwój manualny
• rozwój wyobraźni
• rozwój zdolności wokalnych i artystycznych
• nauka samodzielnego rozwiązywania konfliktów
• nauka współpracy i współżycia w grupie
• a przede wszystkim zapewnienie radosnego i bezpiecznego wypoczynku.

Zwyczaje, tradycje i obrzędy indiańskie szczególnie działają na wyobraźnię dziecięcą i niosą pożyteczne wartości związane z umiejętnością życia w grupie. Wpływają na kształtowanie odpowiedzialnej postawy wobec siebie i innych. Kontakt z otaczającą przyrodą, poruszanie tematów związanych ze światem zwierząt i roślin, propagowanie zachowań proekologicznych dotyczących ochrony przyrody, umiejętności życia w harmonii z otacząjącym światem – gwarantują wszechstronne wykorzystanie czasu i miejsca.

Wioska Indiańska Pocahontas, Wrocław-Zabrodzie zaprasza na zajęcia edukacyjne ogrodnictwa i budownictwa ekologicznego grupy szkolne i przedszkolne, które znakomicie uzupełniają program kształcenia.

Hortiterapia (ogrodoterapia) – zajęcia praktyczne w ogrodzie
Jestem ogrodnikiem – kopiemy, grabimy, siejemy.
Od nasionka do jedzonka – 4 pory roku

Cele ogólne:

• Przybliżanie dziecku świata przyrody poprzez obserwację i badanie środowiska.
• Budowanie więzi emocjonalnej dziecka z otaczającą go przyrodą poprzez podejmowane działania na rzecz środowiska.
• Kształtowanie właściwych postaw wobec przyrody.

Dziecko:

• Rozróżnia, wskazuje i nazywa wybrane gatunki roślin wykorzystując różne zmysły;
• Nazywa i opisuje podstawowe zjawiska atmosferyczne dla danej pory roku;
• Zauważa i opisuje zmiany zachodzące w przyrodzie w różnych porach roku;
• Rozróżnia, wskazuje i nazywa wybrane gatunki zwierząt i roślin;
• Posługuje się wybranymi narzędziami ogrodniczymi;
• Wymienia zachowania szkodzące środowisku przyrodniczemu;
• Podejmuje działania na rzecz ochrony środowiska.

Ogólny zarys przebiegu zajęć, program pobytu ok. 4 godz.:

Zapoznanie z wioską indiańską i rozpoznanie terenu;
Kilka zabaw integracyjnych: biegamy, skaczemy, ćwiczymy;
Prace w ogrodzie lub przy lepieniu domku z gliny (do wyboru);
Ognisko z możliwością pieczenia kiełbasek (opcjonalnie);
Wyciskanie soku z warzyw i owoców przyniesionych przez dzieci (opcjonalnie);
Zabawy, konkursy, zajęcia ruchowe.

OBOWIĄZUJĄ stroje robocze!

Gry i zabawy tematyczne: przygotowanie gleby, grabienie, robienie grządek, wysiewanie nasion, podlewanie roślin, spulchnianie, oczyszczanie z chwastów, przerywanie, pikowanie, rozpoznawanie roślin.

Zapoznanie z terminami: ściółkowanie, podniesiona grządka, gildie, pozyskiwanie deszczówki, kompost, tunel foliowy.

Permakultura – gałąź projektowania ekologicznego, inżynierii ekologicznej i projektowania środowiska, tworząca zrównoważoną architekturę siedzib ludzkich i samoregulujące się systemy rolnicze na wzór ekosystemów naturalnych.

Centralne zasady etyczne permakultury to:

• Troszcz się o Ziemię (Take Care of the Earth): Dbaj, aby wszystkie systemy życia mogły przetrwać i się rozwijać. To jest pierwsza zasada, ponieważ bez zdrowej Ziemi ludzie nie mogą prosperować.
• Troszcz się o Ludzi (Take Care of the People): Dbaj, aby ludzie mieli dostęp do dóbr niezbędnych do istnienia.
• Dziel się Nadmiarem (Share the Surplus): Zdrowe systemy naturalne wykorzystują nadwyżki do wyżywienia innych. My, ludzie, możemy robić to samo. Zarządzając naszymi potrzebami, możemy odłożyć część środków, aby spełnić powyższe zasady.

Permakultura czerpie z wielu dziedzin, takich jak rolnictwo ekologiczne, agroleśnictwo, zintegrowane rolnictwo, zrównoważony rozwój i ekologia stosowana.

Projektowanie permakulturowe podkreśla wzorce krajobrazu, funkcje i powiązania między gatunkami. Główną koncepcją permakultury jest zmaksymalizowanie korzystnych połączeń pomiędzy składowymi i synergia ostatecznego projektu. Permakultura nie skupia się na pojedynczych elementach, ale na powiązaniach stworzonych pomiędzy składnikami poprzez sposób ich zakomponowania; całość staje się istotniejsza, niż pojedyncze składniki. Projektowanie systemów permakultury ma na celu redukcję odpadów, pracy ludzkiej i wkładu energii, poprzez budowę systemów ze zmaksymalizowanymi korzyściami, wypływającymi z połączeń między elementami, aby osiągnąć wysoki poziom synergii. Projektowanie permakulturowe zmienia się w czasie ze względu na związki poszczególnych elementów, stając się złożonym systemem, produkującym żywność i materiały na małej przestrzeni, przy minimalnym wkładzie pracy. Permakultura jest wyłącznie systemem projektowania i jako taka może być użyta wszędzie, gdzie wymagane jest projektowanie. Permakultura jest najczęściej wykorzystywana do projektowania domów i krajobrazu, łącząc techniki agroleśnictwa, budownictwa naturalnego i gromadzenia wody deszczowej.

Glina z patykami, ze słomą, z liśćmi, z kwiatami, z kamykami i z czym się da….?
Glina na płocie, na patyku, na drzewie, w trawie, w dziupli i gdzie się da…?

W programie:

• Zapoznanie z surowcem – gliną i narzędziami
• Zapoznanie z podstawowymi metodami formowania gliny i poszczególnymi etapami procesu wytwórczego
• Formowanie wyrobów (kubki, miseczki, figurki, biżuteria, zwierzątka) z plastra, z bryły, z kuleczek, z wałeczków. Dzieła sztuki zabieramy do domu bez wypalenia.

Czas trwania warsztatów: ok. 30 – 40 min. Zabawa z gliną w pracowni lub w plenerze.

Obowiązują stroje robocze (szczególnie przy glinie)!

MOC SŁOŃCA DOTYK GLINY!
Przebywanie dzieci wśród roślin poprawia pamięć, rozwija wyobraźnię i kreatywność, zwiększa ciekawość świata, motywuje nauczanie, zwiększa pewność siebie, obniża poziom stresu i poprawia wzajemne relacje. Dzieci wychowywane w stałym kontakcie z naturą bardziej dbają o innych, chętniej pomagają słabszym, są bardziej odpowiedzialne. Świetna manualna zabawa. Zdrowy aktywny wypoczynek!

Serdecznie zapraszamy dzieci ze szkół specjalnych, dla nich mamy mnóstwo atrakcji. Program, który realizujemy doskonale stymuluje rozwój psychomotoryczny:

• rozwój motoryki małej
• rozwój motoryki dużej
• rozwój procesów poznawczych (percepcja, mowa, pamięć, myślenie)
• rozwój emocjonalno-społeczny

Zabawa i wypoczynek w plenerze to wielka atrakcja dla dzieci i dorosłych gwarantuje poruszanie duszy, jak i poruszanie uczuć i ciała.

Ziemniaki i kukurydza to nie tylko smaczne jedzonko ale doskonały temat na wspaniałą imprezę plenerową. Późne lato i kolorowa jesień jest pięknym czasem na piknik rodzinny, warsztat dla dzieci, urodziny czyli atrakcje na świeżym powietrzu. Zapach dymu z ogniska na tle szafirowego nieba, zwisające na gałęziach jabłka, przelatujące kluczami ptaki, żegnające się z nami gęganiem to okazja do chwili wytchnienia, relaksu i dobrej, zdrowej zabawy.

KUKURYDZA
Pierwsi osadnicy amerykańscy nie przeżyliby zimy, gdyby Indianie nie podzielili się z nimi kukurydzą, którą można było ugotować i zjeść. Indianie pokazali im także, jak uprawiać kukurydzę. Wykopywali dołki w ziemi, wrzucali do nich po kilka ziarniaków i małych rybek i zakrywali dołki ziemią. Ryby stanowiły nawóz użyźniający glebę. Indianie wymyślili wiele sposobów przyrządzania kukurydzy. Tą wiedzą także podzielili się z osadnikami. Z kukurydzy pieczono chleb, gotowano owsiankę, zupę, pieczono ciastka i robiono pudding. Kukurydza była tak cenna, że osadnicy używali jej jako waluty, wymieniając ją u Indian na jedzenie i skóry.

ZIEMNIAKI
Indianie bardzo sobie cenili te dziwne rośliny, które im dawały wiele jedzenia, a najważniejsze, że ziemniaki można było długo przechowywać i się nie psuły. Było więc jedzenie na czas zimy czy suszy, kiedy nic innego w polu nie można było znaleźć.
Dla Indian ziemniaki były tak ważne, że nawet sam ich wódz brał udział w sadzeniu ziemniaków, żeby je uprosić o dobre plonowanie. Ziemniak dopłynął do Europy na pokładzie hiszpańskiego statku ok. 1570 r., to zrazu był tylko jedną z wielu egzotycznych ciekawostek, odkrytych przy okazji poszukiwań prawdziwych bogactw: złota, srebra i kamieni szlachetnych.

Zapraszamy przedszkola, szkoły i gimnazja do zorganizowania pasowania na ucznia w plenerze na naszym terenie rekreacyjnym. Wioska Indiańska Pocahontas to świetne miejsce na zorganizowanie uroczystości pasowania na ucznia jako imprezy plenerowej obfitującej w wiele atrakcji zarówno dla dzieci jak i dla ich Rodziców.

Uroczystość pasowania na ucznia poprzedzona jest przygotowaniem dzieci do tego ważnego wydarzenia poprzez zdobycie sprawności indiańskich. Przed pasowaniem na ucznia i ślubowaniem dzieci będą mogły wykazać się różnymi umiejętnościami i chartem ducha. To zwiększy dodatkowo ich radosne oczekiwanie na ten ważny moment w ich życiu. Zdobycie nowych umiejętności i wartości, wzmacnia więzi w grupie i podnosi rangę tego wydarzenia. Sprawności indiańskie są tak dobrane by mogły jeszcze bardziej ilustrować treść przysięgi, czy ślubowania dając jeszcze większą satysfakcję uczestnikom.

Uroczystość pasowania na ucznia może odbywać się zarówno w tygodniu jako atrakcja plenerowa dla dzieci, jak również w sobotę jako integracyjny piknik rodzinny.

Indianka z plemienia Irokezów, pierwsza indiańska święta. Nazywano ją Lilią Mohawków, a jej imię Tekakwitha znaczy: Ta, która wszystko czyni w należytym ładzie. Trudne było jej krótkie życie pośród niechrześcijańskiej ludności swojej wioski, która jej nie rozumiała. Przedstawiana jest z lilią w ręku (symbolem czystości), z krzyżem (jako wyrazem jej miłości do Chrystusa) i żółwiem (symbolem jej klanu).

Pius XII ogłosił, że córkę wodza Mohawków można nazywać sługą Bożą. Beatyfikował ją 22 VI 1980 r. Jan Paweł II, a Benedykt XVI dnia 21 X 2012 r. w Rzymie dokonał jej kanonizacji. Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele katolickim 17 kwietnia, a w USA 14 lipca. Do dziś wielu pielgrzymów odwiedza jej grób w kościele pw. św. Franciszka Ksawerego w Kahnawake (w pobliżu Montrealu w Kanadzie) i oddaje cześć jej relikwiom. Patronuje ekologom, działaczom ochrony środowiska, wygnańcom, ludziom, którzy utracili rodziców, ludziom mieszkającym na obczyźnie i ludziom wyśmiewanym z powodu pobożności.

Uroczystość poświęcenia kapliczki św. Tekakwity.

Na początku lipca gościła u nas półkolonia dla dzieci zorganizowana przez parafie Św. Michała i NSJ we Wrocławiu. W tak doborowym towarzystwie nastąpiło poświęcenie naszej kapliczki.