Nasza wioska to plac zabaw, miejsce spotkań i imprez, w którym znajdują się indiańskie namioty – TIPI. Są to namioty mieszczące 10, 20, a nawet 30 osób. Zabawy przy ogniu, grillowanie, gotowanie to wielka frajda!

Niezwykłym przeżyciem jest nocleg w Tipi. Kto raz tego spróbuje, wróci niebawem. Nawet kiedy pada deszcz lub śnieg, możemy cieszyć się ciepłem ogniska i magią miejsca, jakim jest indiańskie Tipi.

Wioska Indiańska to romantyczne, wyciszające, prowokujące do snucia wspaniałych scenariuszy miejsce! To zaproszenie do przybycia na wyspę szczęśliwości. Idealne miejsce do organizowania integracyjnych imprez firmowych.

Organizujemy również firmowe pikniki rodzinne.

Teren Wioski Indiańskiej Pocahontas ma powierzchnię 1 hektar. Jest doskonałym miejscem, które można wynająć na zorganizowanie atrakcyjnej imprezy plenerowej, firmowej imprezy integracyjnej, pikniku rodzinnego, szkolenia, warsztatów i wszelkiego rodzaju plenerów.

Dodatkową atrakcją może być występ indiańskiego zespołu artystycznego. Piękne stroje, oryginalne tańce i śpiewy, gra na instrumentach to wielki show, który zainspiruje wszystkich do szam(p)ańskiej zabawy! Fajka pokoju to pewny sposób na znalezienie wspólnego języka. Woda ognista nie będzie nam potrzebna, żeby poczuć głębokie oderwanie od codzienności.

Szczegółowy program oraz cena do uzgodnienia.

Nauka jazdy konnej dla dzieci i dla młodzieży na kucykach oraz dużych koniach. Posiadamy łagodne i dobrze wyszkolone kucyki i konie, przystosowane do rekreacji. Przejażdżki na nich są prowadzone przez instruktora jazdy konnej.

Konie są zdrowe i posiadają badania weterynaryjne.

Polecamy 2-dniowe wyjazdy integracyjne. Wieczorna zorganizowana zabawa z konkurencjami i zadaniami a następnego dnia bieg terenowy ADRENALINA przysporzą wiele radości i niezapomnianych wrażeń. Zadania i konkurencje dostosowane do uczestników, wykorzystanie charakteru terenu, pory roku i pogody pokazują, że możemy bawić się świetnie zawsze i wszędzie.

Wysoki poziom prowadzonych zajęć, podział ról i obowiązków wyjątkowo korzystnie wpływa na integrację i rozwój zachowań prospołecznych. Wielka przygoda, dużo śmiechu i radości, niepowtarzalna atmosfera, odkrywanie swojego wnętrza to idealna recepta na udany, aktywny wypoczynek.

Podróż w świat Indian obudzi i przywoła z pamięci miłe obrazy, za którymi tęsknisz, da Ci wytchnienie od codzienności, wprowadzi w niezwykle pogodny nastrój. Tutaj każdy detal mówi językiem Indian! Wioska indiańska to idealne miejsce na imprezy integracyjne dla firm. Realizując program gier i zabaw gwarantujemy atmosferę sprzyjającą zacieśnianiu więzów przyjaźni, solidarności i aktywnej współpracy.

Team bulding to zorganizowany wysiłek grupy osób, który ma za zadanie:

• poprawę efektywności pracy zespołowej
• poprawę komunikacji w zespole
• budowanie zaufania wewnątrz zespołu

Proponowany przez nas program to trening: 

• kreatywności
• praktycznego rozwiązywania sytuacji
• odpowiedzialności za podejmowane decyzje

Chodzenie po ogniu nie jest czymś powszechnym, co każdy robi na co dzień. Zwykle decydują się na nie ludzie wyjątkowi i nieprzeciętni. Ludzie, którzy mają swój cel w życiu i mają do życia pozytywne nastawienie. Polega ono na przejściu boso po rozżarzonych węglach o temperaturze 500-800°C. Jest to normalne zjawisko, dające się wytłumaczyć prawami fizyki, nie mające nic wspólnego z jakąkolwiek religią, magią, iluzją czy też stosowaniem nadnaturalnych mocy.

Po ogniu chodzić może praktycznie każdy. Jest to doskonała okazja, aby przezwyciężyć głęboko tkwiące w podświadomości lęki. Daje to ogromne możliwości w pracy z umysłem. Pozwala uwierzyć w siebie, aby w przyszłości stawiać czoła problemom, które jeszcze przed chwilą wydawały się nie do pokonania. Wspólne dokonanie czegoś, co z natury wydaje się niemożliwe do zrobienia, wyzwala w uczestnikach ich ukryty potencjał i daje im motywację do zmierzenia się z nowymi, nieznanymi i często trudniejszymi zadaniami.

Z tych powodów chodzenie po ogniu stało się bardzo ważnym elementem szkoleń motywacyjnych dla osób nastawionych na osiąganie sukcesów, jak też elementem integracyjnym dla pracowników firm czy też grup znajomych.

Najczęstszym wytłumaczeniem stosowania szałasu do pocenia przytaczanym przez podróżników są walory higieniczne, przyjemność i wartości lecznicze, super-lek na wszystkie choroby. Często jednak te powody splatały się z duchowością i obrzędowością, które w pierwotnych kulturach były trudne do oddzielenia od codzienności. Zwykle obowiązywał pewien ściśle przestrzegany rytuał zachowania, tak że obrzęd sweat lodge często porównywany jest do sakramentu. Był on wreszcie używany przed podjęciem ważnych decyzji, przy naradach, a nawet do przepowiadania przyszłości.

Pozostańmy na chwilę przy szałasie potu robionym w szkielecie z gałęzi. Ważnym elementem przy jego budowie było dziękczynienie za na przykład ścięte gałęzie do jego budowy. Wymagało to ofiary z tytoniu, kto by tego nie dokonał, mógł ściągnąć na siebie chorobę. Ważny był gatunek drzewa. Najczęściej stosowano wierzbę (u Lakota – sandbar willow Salix exigua, u Kawaiisu – red willow Salix bonplandiana i Hinds’s willow Salix hindsiana), która jest giętka i ma związek z wodą dającą życie.

Na koniec warto podkreślić związki szałasów potu z fińską sauną i rosyjską banią. Zasada ich działania jest bardzo podobna. Podobnie jak w przypadku sweat lodge saunie, oprócz zdrowotnego znaczenia przypisuje się związek z pozytywnymi siłami, Finowie wierzyli że saunę zamieszkują przyjazne duchy i to właśnie tam Finki rodziły swoje dzieci. Jako że Indianie wywodzą się od mieszkańców północnej Azji, którzy przeprawili się przez cieśninę Beringa do Ameryki istnie prawdopodobnie ciągłość między tradycją sauny i sweat lodge. Mówiąc o rozprzestrzenieniu tradycji łaźni parowej w świecie warto przytoczyć relację Herodota z 452 r. przed Chrystusem. Herodot tak opisuje łaźnię parową Scytów (którzy zamieszkiwali obecny obszar Ukrainy i południowej Rosji, a nawet zapuszczali się do Polski):

„Kiedy zestawią ze sobą trzy tyczki rozciągają wokół nich wełniane tkaniny i łącząc jak najszczelniej wrzucają kamienie rozgrzane do czerwoności w naczynie wewnątrz drewna i tkanin.„

Dieta

Integralną i konieczną częścią przygotowania do ceremonii jest specyficzna dieta, którą utrzymać należy na minimum trzy dni przed i trzy dni po ceremonii. Należy unikać wszelkich stymulantów (przyprawy, kawa, czarna herbata, cukier, sól, alkohol, wszelkie używki). Nie jeść nabiału, mięsa /wyjątek – białe ryby/, pokarmów sfermentowanych, tłuszczy oraz wszelkich pokarmów smażonych. Należy przerwać przyjmowani leków antybiotykowych, antydepresyjnych i innych środków medycznych (nawet do dwóch tygodni przed ceremonią). Wskazane są lekkie i proste pokarmy takie jak świeże i gotowane owoce i warzywa, zboża (ryż, kuskus), chleb w umiarze, oliwa z oliwek, miód, herbaty ziołowe.
Dieta nie polega na tym żeby się głodzić, ale by dobrze przygotować ciało do procesu.

Dieta jest kluczowym elementem przygotowania i nie należy jej lekceważyć.

Ceremonia Temazcal

Oczyszczająca i odradzająca ceremonia z tradycji Czerwonej Ścieżki, Świętego Ognia Izachilatlan, znana również, jako Sweat Lodge lub indiańska sauna  w innych tradycjach. Wykonywana z użyciem kamieni rozgrzewanych w ogniu, czterokrotnie wkładanych do szczelnego szałasu, posypywanych ziołami i polewanych wodą. Ceremoni towarzyszą modlitwy, śpiewy oraz gra na bębnach. W trakcie seansu wykorzystuje się też sok tytoniowy. Rekomendowana, jako Rite of Passage w szczególnych życiowych sytuacjach oraz jako głęboko oczyszczająca praca dająca jasność przy podejmowaniu decyzji. Potrzebna, by zakończyć i zintegrować doświadczenia z ceremonii.